(滷肉飯) ข้าวหมูตุ๋น

จากการที่ประเทศไต้หวันส่งเสริมนโยบายการท่องเที่ยวและการส่งออกวัฒนธรรมมากขึ้นหลังจากปี พ.ศ.2551 เป็นต้นมา ทำให้วัฒนธรรมไต้หวันแพร่กระจายสู่ภูมิภาคเอเชียมากขึ้น

หนึ่งในอาหารที่ชาวไต้หวันนับเป็นอาหารประจำชาติคือ (滷肉飯) หลูล่งฟ่าน หรือข้าวหมูตุ๋นในแบบชาวไต้หวัน เมนูนี้มีต้นกำเนิดในจีนแผ่นดินใหญ่ ย้อนไปได้ถึงตำราอาหารสมัยราชวงศ์โจว (ราวๆ 3,000 ปีมาแล้ว) ยุคที่วัฒนธรรมจีนรุ่มรวยด้วยวัฒนธรรมการเขียนทั้ง ขงจื้อ เล่าจื้อ เม่งจื้อ และปรมจารย์ด้านปรัชญาและชีวิตของจีนที่ส่งทอดมาถึงปัจจุบัน ส่วนใหญ่ก็โลดแล่นอยู่ในสมัยราชวงศ์โจวนี้เอง

ข้าวหมูตุ๋นนี้ถูกเขียนถึงไว้ในหนังสือ 禮記 (หนังสือแห่งพิธีกรรม) เมื่อกว่า 1,000 ปีที่แล้วว่า “ผัดเนื้อในกระทะ ปรุงรสให้กลมกล่อม จนเนื้อเป็นสีออกน้ำตาล แล้วตักราดลงบนข้าวสวยร้อนๆ”

ข้าวหมูตุ๋นนี้ได้รับความนิยมไปทั่วประเทศจีนในหลากหลายรูปแบบ และได้รับความนิยมอย่างมากในมณฑลฝูเจี้ยน (ไต้หวันเป็นหนึ่งในวัฒนธรรมแบบฝูเจี้ยน) และข้าวหมูตุ๋นในแบบชาวไต้หวันโดยทั่วไปจะรสชาติเข้มข้นกว่าที่จีนแผ่นดินใหญ่

หากได้มีโอกาสเดินทางไปไต้หวันอย่าลืมลองกินเมนูนี้ และอาจลองจินตนาการว่าเมื่อพันปีมาแล้ว ท่าน ขงจื้อ และ เล่าจื้อ ได้มาพูดคุยถกเถียงเกี่ยวกับปรัชญาที่ว่ามนุษย์ควรมีระบบระเบียบและการปกครองที่ถูกทำนองคลองธรรมแบบทรรศนะของท่านขงจื้อ หรือ มนุษย์ควรอยู่อย่างนอบน้อมต่อธรรมชาติหลุดพ้นจากระบบระเบียบต่างๆ เพื่อเข้าถึงวิถีแห่ง “เต๋า” ของท่านเล่าจื้อ กันแน่

ตลอดเวลาหลายเดือนที่ได้เจอกันนั้นท่านปรมจารย์ทั้ง 2 ต้องหยุดพักกินข้าวกินปลา และข้าวหมูตุ๋นง่ายๆ ราดข้าวสวยร้อนๆ คงเป็นหนึ่งในเมนูที่ได้กินร่วมกันเป็นแน่