วัดโพธิ์

ในอดีต วัดพระเชตุพนวิมลมังคลารามราชวรมหาวิหาร มีชื่อเรียกว่า ”วัดโพธาราม” หรือ ”วัดโพธิ์” ตามประวัตินั้นสร้างขึ้นตั้งแต่สมัยอยุธยา โดยรัชกาลที่ 1 ได้ทรงโปรดเกล้าฯ ให้มีการสถาปนาวัดแห่งนี้ขึ้นใหม่ในปี พ.ศ. 2331 เนื่องจากเห็นว่าเป็นวัดที่อยู่ติดกับเขตพระราชวัง การบูรณะนั้นมีทั้งการสร้างพระอุโบสถ พระระเบียง พระวิหารขึ้นเพิ่มเติม ตลอดจนบูรณะอาคารเดิม เมื่อการบูรณะเสร็จสิ้นใน พ.ศ. 2344 ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานนามว่า "วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาวาส"

ด้วยเหตุที่จารึกวัดโพธิ์เป็นหลักฐานการบันทึกที่รวบรวมองค์ความรู้ของสรรพวิทยาการต่าง ๆ อันประกอบด้วยด้านประวัติศาสตร์ ศาสนา ขนบธรรมเนียม จารีตประเพณี
อักษรศาสตร์ ภาษาศาสตร์ เวชศาสตร์และสุภาษิต จึงเป็นผลทําให้ได้รับการชื่นชมยกย่องถึงคุณค่าประโยชน์วิชาการอันยิ่งใหญ่ไปทั่วโลก

จากการชื่นชม ยกย่องนี้ทําให้องค์การศึกษา วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization) ได้ประกาศขึ้นทะเบียนให้จารึก วัดโพธิ์เป็นมรดกความทรงจําแห่งโลก ทั้งระดับภาคพื้นเอเชียแปซิฟิก (พ.ศ. ๒๕๕๑) และระดับนานาชาติ (พ.ศ. ๒๕๕๔) โดยกล่าวว่า “จารึกวัดโพธิ์” มีคุณค่าต่อมนุษยชาติคงความเป็นเอกและมีความโดดเด่น
ทั้งในด้านเวลา เนื้อหาสาระสถานที่ และบุคคล ฯลฯ อีกทั้งยังมีความหายาก
มีความสมบูรณ์ และเป็น ของแท้ที่มีมาแต่โบราณอันล้วนเป็นมรดกภูมิปัญญาของบรรพบุรุษไทยทั้งสิ้นที่ได้สร้างสรรพวิทยาความรู้ ไว้เพื่อเป็น “มรดกความทรงจําแห่งโลกของไทยเพียงรายการเดียวที่ขึ้นทะเบียนเป็นมรดกความทรงจํา แห่งโลกทั้งสองระดับ