De in het VK woonachtige filmmaker en Emmy Award-winnaar Peter Hamblin heeft zijn meest recente korte film ‘Hope of Nothing’ afgemaakt, die hij enkel met de LUMIX S1H heeft opgenomen. Deze film is geïnspireerd op de moeilijkheden die onafhankelijke filmmakers ondervinden wanneer ze hun ideeën naar het grote scherm willen brengen. Zoals Peter uitlegt, ‘in het hart van de onafhankelijke film bevindt zich de levendigheid, het daadwerkelijk maken van de film, wat zowel vermoeiend als bevredigend is. Dat was de inspiratie voor onze film In Hope of Nothing.’
Peter Hamblin is gefascineerd door het idee van het creëren van iets uit niets. ‘Een gedachte of gevoel tot leven brengen op een manier die mensen entertaint en verrast is iets wat ik altijd al leuk vond. Ik ben altijd al fan geweest van het medium film en zijn subjectieve aard. De mogelijkheid om emoties op te wekken en te entertainen, mensen op het puntje van hun stoel te laten zitten en ze laten raden waar het verhaal naartoe zal gaan is magisch. Film biedt eindeloze mogelijkheden en de kans om de grenzen van het vertellen van een verhaal op te zoeken. Deze grenzen opzoeken en risico's nemen is ook de kern van In Hope of Nothing. Het is een film over twee broers die drie jaar geleden een film probeerden te maken, maar wiens budget door de studio was ingetrokken omdat zij het niet eens konden worden over de karaktereigenschappen van hun hoofdpersoon Leonard. Ze kregen een tweede kans, zolang ze het eens waren met wie Leonard moest zijn. Dit zorgt ervoor dat de broers op een ontdekkingstocht gaan.’
Wat vond je het fijnste aan de LUMIX S1H camera? ‘Wat is er niet fijn aan. Voor mij zijn de belangrijkste eigenschappen anamorphic, weinig licht en dynamisch bereik. Anamorphic schieten op een kleine camera is geweldig en het stelt mij in staat om de vintage uitstraling die ik zoek te bereiken, terwijl ik hem rondzwaai op een Steadicam voor lange enkele shots. We hebben aardig wat scènes met weinig licht, hoog contrast en zwaarmoedige scènes. De camera produceert bijna geen lawaai, zelfs niet bij hoge ISO-instellingen. Het hebben van meer dan 14 stops in het dynamisch bereik is geniaal en er zit zoveel informatie in de bestanden zodra je begint met het rangschikken van de video. De camera vult ons creatieve proces echt aan, levert prachtige resultaten en het voldoet aan de kwaliteiten van de duurdere bioscoopcamera's, zeker gezien de prijs. Filmmakers die zich deze dure camera's niet kunnen veroorloven, kunnen dezelfde kwaliteit en bereik verkrijgen met de S1H.’
Hoe is deze film gemaakt? ‘Tijdens het maken van een film is samenwerking essentieel: zonder mijn producent Frankie Fogg, mijn DP Sam Dewar zouden Zack Melluish en ik niet kunnen doen wat we doen. DP Sam Dewar legt een paar van de technische aspecten uit: ‘We filmden anamorphic, dus we gebruikte de camera in 4:3 modus, met een resolutie van 3328 x 2496. We schoten vooral op 24 fps (4:2:2, 10bit, All-I codec), maar sommige scènes zijn geschoten op 48 fps. Het anamorphic kunnen schieten op deze camera was een echte game-changer, en voor zover ik weet zijn er geen andere camera's van dit formaat die dat ook kunnen.
De wereld van de onafhankelijke film is een speelveld, er zijn geen regels en je kunt ontdekken en creëren wat je wil. Het creatieve proces is altijd hetzelfde (volg wat je voelt, jouw instinct). Uiteindelijk moet je trots zijn op wat je hebt gemaakt, omdat het een zeer subjectief medium is en er altijd haters zullen zijn. Het is belangrijk voor mezelf om mijn grenzen te verleggen, niet in herhaling te vallen en te genieten van het proces. Dat is ook mijn boodschap in deze film: ga erop uit en maak er iets van, zelfs als je geen budget hebt, omdat dit de eerste stap is van het leer- en groeiproces.’
Peter Hamblin
De in Zuid-Afrika geboren en in Durban opgegroeide Peter heeft veel gereisd en op veel plekken in de wereld gewoond, waaronder in LA, Londen en Kaapstad. Hij begon zijn carrière in de advertentie- en reclamewereld, maar realiseerde zich dat hij lange series en films wilde maken. Daarom richtte hij in 2009 een productiebedrijf op, Hablin Imagery. Zijn carrièrehoogtepunten tot nu toe omvatten schrijven, produceren en het regisseren van de korte film ‘Wright side of Wrong’, die werd bekroond met awards voor ‘beste korte film’ en ‘beste bewerking’ op het X Dance Action Sports filmfestival in de VS. Zijn meest recente prestatie is het schrijven, regisseren en produceren van ‘Let’s Be Frank’, een fictie/non-fictie ontdekkingsreis in de wereld van een golfsurfer. Het brengen van een frisse nieuwe stijl in de wereld van surf-films en een onderzoek naar de kunst van het filmmaken. Deze film werd bekroond met meerdere onderscheidingen wereldwijd, waaronder een Emmy award.
