Francuski fotograf i twórca filmowy Romain Sarret zaczął eksperymentować z fotografią w 2005 r. Szybko uświadomił sobie, że fotografia to dla niego za mało – chciał również kręcić filmy. „Zakochałem się w kręceniu filmów od pierwszej chwili”. Spędził niezliczone godziny na oglądaniu samouczków i czytaniu artykułów w celu doszkolenia się, dzięki czemu stał się ekspertem od aparatów hybrydowych z czujnikiem MFT i wielkim fanem aparatów Panasonic LUMIX GH. To dlatego firma Panasonic uczyniła go swoim ambasadorem i zaprosiła do przetestowania nowego aparatu LUMIX GH6. „Moim zdaniem LUMIX GH6 to nowy król systemu Mikro Cztery Trzecie, bo oferuje najlepsze wyniki w tym formacie”.
Romain chciał nakręcić film o Miami w stylu i klimacie lat 80. „Trochę jak w serialu «Policjanci z Miami». Bardzo lubię tę dekadę, bo przypomina mi dzieciństwo oraz wszystkie filmy i programy telewizyjne, które wtedy oglądałem. Akcja wielu z nich toczyła się w Stanach Zjednoczonych. Chciałem też wykorzystać tryb anamorficzny. Nie tylko dlatego, że bardzo mi się podoba, ale też dlatego, że idealnie pasuje do tej epoki, ponieważ większość filmów i seriali kręcono wtedy w trybie anamorficznym. Ale kręcenie w tym trybie jest trudniejsze, niż może się wydawać. Jest mnóstwo zasad i wymogów. Soczewki muszą być ze sobą idealnie zgrane. W przeciwnym razie ujęcia i flary będą zniekształcone.
Istnieją też dwa ograniczenia dotyczące ostrości, ponieważ trzeba dwukrotnie zmienić ostrość – raz w głównej soczewce (zazwyczaj ustawionej na nieskończoność), a drugi raz w soczewce anamorficznej. Tryb anamorficzny w aparacie LUMIX GH6 jest fantastyczny, ponieważ jego natywny format 4:3 doskonale pasuje do anamorficznej proporcji 2x i zapewnia idealne kinowe odwzorowanie proporcji 2,39:1. Ponadto tryb anamorficzny ma bardzo wysoką rozdzielczość 5,8K, która umożliwia przycięcie obrazu w postprodukcji na osi czasu projektu 4K. Nowa funkcja w aparacie GH6 umożliwiająca przybliżanie na monitorze podczas nagrywania była dla mnie prawdziwym zbawieniem.
Umożliwiała mi sprawdzanie ostrości, co w starszych aparatach można było zrobić tylko przed nagrywaniem, a nie w trakcie. Jest też dostępna wspaniała funkcja Desqueeze, która umożliwia rozciąganie obrazu anamorficznego bezpośrednio na ekranie aparatu, co ułatwia uzyskanie podglądu ostatecznego ujęcia. To ważne i świetne ulepszenia!” Zdaniem Romaina aparat LUMIX GH6 jest idealny do szybkich i skutecznych ujęć. Cała konfiguracja jest szybka i prosta, a stabilizacja imponująco skuteczna. W dodatku z tym aparatem właściwie nie da się stracić dobrego ujęcia. Nie trzeba się też obawiać o przegrzanie – ma on wbudowany wentylator. Oznacza to nielimitowany czas nagrywania. Jakość zdjęć również zachwyca – zwłaszcza w rozdzielczości 5,7K ProRes HQ lub 5,8K w trybie anamorficznym. Romain jest przekonany, że system Mikro Cztery Trzecie (Micro Four Third – MFT) to idealny format dla twórców wideo. Jest to jedyny format oferujący natywne proporcje, które umożliwiają kręcenie w trybie anamorficznym 2x. Ma też świetną głębię ostrości, a przecież wybierając obiektywy o szybkiej przysłonie, ryzykujemy, że uzyskamy bardzo płytką głębię ostrości.
Obiektywy są zresztą kolejną zaletą systemu MFT – wybór jest bardzo duży i nawet bardzo dobre obiektywy można kupić w okazyjnych cenach. System MFT jest też niezwykle lekki i kompaktowy, co stanowi jego niepodważalną zaletę. To naprawdę się przydaje, gdy przez długi czas kręcimy z użyciem gimbala. Według Romaina wielkim krokiem do przodu jest też zastosowanie w aparacie GH6 wewnętrznego kodeka ProRes (HQ). Wymaga karty CFexpress typu B ze względu na duży rozmiar pliku i konieczność stosowania dużej prędkości zapisu, ale znacznie ułatwia postprodukcję i montaż. Odtwarzanie jest płynne nawet w przypadku komputerów ze średniej półki. Wysoka jakość kodeka jest niezaprzeczalna. Romain jest też fanem 10-bitowego trybu zwolnionego tempa 4K 120. „Oferuje on niezwykle spowolnione ruchy (x5 w 24p), a jakość nagrania jest fantastyczna”. Na koniec dodaje: „Byłem pod wielkim wrażeniem jakości obrazu w tym aparacie, zwłaszcza odwzorowania barw i zakresu dynamicznego. Świetnie przydają się w postprodukcji do gradacji koloru i umożliwiają dużą kreatywną kontrolę nad procesem”.
