Galeria i impresje twórców używających LUMIX G9II

Takehiko Nakafuji robił zdjęcia, głównie monochromatyczne, na całym świecie. Nakafuji zdobył status legendy jako fotograf ujęć migawkowych. Jego fotografie, charakteryzujące się własnym stylem i unikatowym otoczeniem, podziwiają ludzie na całym świecie. Czego szuka Nakafuji, gdy udaje się na robienie zdjęć?

„Robię dużo zdjęć na ulicy, więc potrzebuję małego i lekkiego aparatu. Moje migawki uliczne oczywiście obejmują zdjęcia osób, które dopiero spotkałem, i chcę, aby się zrelaksowały tak szybko, jak to możliwe. Gdy używam ogromnego aparatu, zanadto rzuca się on w oczy i wzbudza nieufność. Dlatego mały aparat jest lepszy. Do tego robię głównie zdjęcia monochromatyczne, więc łatwiej mi używać aparatu z całym menu funkcji monochromatycznych. Obecnie większość aparatów jest bezlusterkowa, więc do fotografowania wystarczy ustawić wizjer elektroniczny na monochromatyczny. Robienie zdjęć jest naprawdę proste, przez co łatwo tworzę obrazy oddające to, co widzę”.

W kwestii aparatów Nakafuji jest bardzo wymagający. Jak ocenia LUMIX G9PRO II?

„Zabrałem ten aparat ze sobą do Chicago, aby robić zdjęcia, i bardzo spodobały mi się w nim ustawienia stylu fotograficznego. Poprzednie modele mają ustawienie stylu fotograficznego L.Monochrome, które zapewnia wyjątkową symulację monochromatyczną, ale do tego aparatu dodano ustawienie pod nazwą LEICA Monochrome. Pozwala ono uzyskać zdjęcia monochromatyczne z jeszcze silniejszym kontrastem niż L. Monochrome, a dla mnie jest to naprawdę ważne. LEICA Monochrome przechwytuje subtelne czarne i białe cechy kontrastu monochromatycznego, a przy tym wytwarza bardzo silny ton.
Inne marki aparatów mają modele przeznaczone specjalnie do fotografii monochromatycznej, a LUMIX G9PROII potrafi wytwarzać zdjęcia monochromatyczne porównywalne z tymi modelami. Jest aż tak dobry. Najlepsze ze wszystkiego jest to, że do precyzyjnego dostosowywania ustawień potrzebny jest tylko aparat. Fotografia monochromatyczna z reguły łatwo oddaje osobowość fotografa. Ten aparat pozwala dokładnie dostosować wszystkie preferencje za pomocą ustawień stylu fotograficznego. Można na przykład dostosować ziarnistość, kontrast i inne parametry wszelkiego rodzaju. Dlatego polecam go osobom, które chcą pracować głównie w trybie monochromatycznym.
Przy okazji, gdy fotografowałem w kolorze, używając Standardowego ustawienia stylu fotograficznego, miło zaskoczyła mnie precyzja, z jaką aparat odtwarzał kolory dokładnie tak, jak je widziałem. Wiernie odtworzony kolor to podstawa. Od tego można przejść do ustawienia stylu fotograficznego, które najlepiej Ci pasuje, albo dowolnego ustawienia, które chcesz opanować. Zatem można też czerpać przyjemność z dostosowywania aparatu do własnych, specjalnych potrzeb”.

Nakafuji uwielbia nowe ustawienie stylu fotograficznego LEICA Monochrome. To świetne narzędzie pozwalające osiągnąć jakość obrazu zbliżoną do filmowej, tak obecnie popularnej zwłaszcza wśród dwudziestolatków. Fotografowie, którzy dobrze opanują funkcje aparatu, mogą znacznie poprawić jakość swoich zdjęć. Nakafuji polubił także łatwy w obsłudze autofokus aparatu.

„Autofokus szybko wyostrza obiekty, więc bezproblemowo się z niego korzysta. Wyostrza on obiekty szybciej niż poprzednie modele. Fotografowałem także nocą i w ciemnych wnętrzach. Zadziwiło mnie to, jak dobra jest jego przysłona przy słabym oświetleniu. Wyższa moc wyjściowa zmniejsza liczbę straconych dobrych ujęć, co daje zdjęcia o znacznie większej różnorodności. Jest to niezwykle ważne podczas robienia ujęć migawkowych. Obsługa joysticka, która co prawda nie jest aż tak ważną funkcją, jest bardzo prosta. Można go swobodnie przesuwać, aby idealnie dopasować punkt autofokusu do sceny, jaką chcemy uzyskać. Do tego znajduje się on na panelu sterowania, co ułatwia posługiwanie się nim”.

Jak dotąd Nakafuji powiedział nam, że aparat ma podstawowe funkcje potrzebne do ujęć migawkowych. A co z obiektywami?

„Robiłem zdjęcia, używając jako głównego obiektywu LEICA DG VARIO-SUMMILUX 10–25 mm / f/1.7 ASPH, który jest po prostu niesamowity (śmiech). Po pierwsze maksymalna liczba przysłony f/1.7 jest dość jasna, więc można jej używać do migawek, portretów i innych rodzajów fotografii. Odpowiednik ogniskowej kliszy 35 mm dla tego obiektywu to 20–50 mm, co daje odległość ogniskową idealną do robienia ujęć migawkowych. Efekt bokeh jest i tak ostry z powodu maksymalnej liczby przysłony obiektywu, a do tego wygląda naturalnie i soczyście. Zdjęcia robione przy punktowym źródle światła są wyraziste i piękne. Przy tym obiektyw jest niesamowicie odporny na poświaty. To naprawdę idealny obiektyw zmiennoogniskowy. Jedyną rzeczą, która mnie nieco martwi, jest jego rozmiar. Ale biorąc pod uwagę to, co w zamian otrzymujemy pod względem wydajności, wydaje mi się, że rozmiar jest jak najbardziej do zaakceptowania. Używałem też czasami obiektywu LEICA DG SUMMILUX 9 mm / f/1.7 ASPH, który jest tak lekki i kompaktowy, że mieści się w kieszeni. Lubię go, bo pozwala robić zdjęcia dynamiczne, które można uzyskać tylko przez obiektyw ultra-szerokokątny. Bogaty wybór obiektywów dla serii LUMIX G sprawia, że można z przyjemnością dobierać obiektywy sprawdzające się najlepiej w dziedzinie, w której chcesz fotografować. Poza tym wiele z obiektywów jest dość przystępnych cenowo, więc można dość łatwo utworzyć własny zestaw”.

Dla fotografa takiego jak Nakafuji, który robi zdjęcia głównie monochromatyczne, aparat LUMIX G9 PRO II ma wszystko, czego potrzebuje. Teraz Ty też możesz go mieć i wypróbować swoich sił w robieniu stylowych, monochromatycznych zdjęć.

Tekst: Atsushi Ogai, Zdjęcia: Takehiko Nakafuji, Obiektywy użyte do fotografii: LEICA DG VARIO-SUMMILUX 10–25 mm / f/1.7 ASPH.